Faraldsfótur

er næstur á daladagskrá okkar systranna. Í fyrrasumar tókum við Kolbeinsdal í nokkrum áföngum en nú er það Hjaltadalur. Lögðum upp frá Hólum í sól og sunnanvindi, skildum bílinn eftir við Hagakot sem eru gömul beitarhús sunnan við Hofsána og gengum svo guðsgrænan Hólahagann fram á móts við Reyki. Þetta er upphafið á leiðinni yfir Hjaltadalsheiði - sem er meira fyrir fólk í fjallamennsku. Að ganga um grundir í Hólahaganum er fyrir fólk á öllum aldri, friðsælt og fallegt, sér fram á Hjaltadalsjökul þegar lengra dregur, lækir fossa af brún og Hólahrossin skreyta landslagið. Það er samt eins og með Kolbeinsdalinn, drjúglangt að ganga alla leið fram í dalbotninn. En þeim degi er vel varið! Alveg upplagður dagstúr fyrir fólk sem í gistingu á Hólum, reyndar er Kolbeinsdalurinn það líka. Það þarf bara að gæta sín á að Hofsáin er óbrúuð og ekki víst að nema stærri bílar fari yfir hana - allavega var þó nokkuð í henni í gær 12. júlí 2009.

er logn og blíða. Fann þessa stemmningu eftir Elísabetu Jökulsdóttur á vefsíðu Háskólans á Hólum.

eru á kafi í yndislegum jólasnjó! Í gær var felld niður kennsla í grunnskólunum norðanlands í fyrsta sinn í vetur. Matsalurinn í Háskólanum á Hólum fylltist af ungu fólki með eplakinnar, því fólk bröltir nú milli húsa þó það sé bylur. Ég fór í göngutúr í gærkvöldi, myrkur og fjúk, óð lausamjöllina í lær - hlýt að hafa haft gott af þessu...

- ég þurfti að finna eitt grátt og annað brúnt hross um helgina. Í haustregni, þannig að allar lautir urðu eins og grátt hross og allir sæmilega stórir steinar eins og brúnt hross, allavega álengdar. Þetta varð hinsvegar harla góður göngutúr, gafst tækifæri til að æfa þúfnagang og teyma skrattann þegar ég fann þá félagana Brún og Grána. Reyndar ákvað ég að bjóða Grána uppá virðulegri kost, að teymast við hendi þannig að við gengjum svona samsíða að svo miklu leyti sem tvífættur og ferfættur koma því við. Þetta leit svolítið þannig út að við værum þarna á gangi saman, frekar en að Gráni væri teymdur heim í hólfið sitt sem hver annar skömmustulegur lúser. En það breytti því náttúrlega ekki að hin hrossin skömmuðu hann fyrir að yfirgefa hópinn, mér fannst ég heyra einhvern orða það við hann hvort hann vissi ekki að hann væri hjarðdýr? 

- af einhverjum ástæðum hef ég komið oftar til Skagastrandar undanfarnar vikur en í meðalári. Get alltaf dáðst að útsýninu yfir Húnaflóann, Borgarvirki blasir við í suðri og Strandafjöllin í norðvestrinu. Mest útsýnið úr þorpinu er af Spákonufellsborg, viðeigandi að skoða hana og um daginn sá ég fína leiksýningu sem Spákonuarfur stendur fyrir - byggða svona með getgátum í stórar eyður - á sögunni um Þórdísi spákonu sem nam land undir Spákonufelli.